De voornaamste onderdelen van de paardebloem zijn de bittere delen, die gebruikt worden bij het verhelpen van leverklachten en andere spijsverteringsproblemen.

Deze onderdelen, eerder taraxacin genoemd, zijn de sesquiterpene lactonenen van het eudesmanolide en germacranolide type en komen uitsluitend voor in paardebloem.

Paardebloem is ook een rijke bron van vitamine A, D, C, en diverse B-vitaminen, ijzer, silicium, magnesium, zink en mangaan.

De bladeren bevatten veel kalium, hetgeen de diuretische werking kan verklaren.

Van de plant kunnen onze vogels als voedsel gebruiken, de grondpen en de bladeren, de stengels en de halfrijpe zaden.

De bladeren en de holle stengels bevatten een melksap dat bitter smaakt.

De beste tijd om het zaad te oogsten is de tweede helft van april.

We kunnen de zaadknoppen rechtstreeks aan de vogels geven maar we kunnen ze ook in plastic zakken invriezen en het in de winter aan onze vogels te eten geven, nadat wij het hebben laten ontdooien.

Welke vogels eten deze zaden?

In de natuur wordt de paardebloem door vele in het wild levende vogels gebruikt om er hun jongen mee groot te brengen, zoals de groenvink, de putter, de sijs en de goudvink. Ze zullen er alle andere voedsel voor laten staan.

Het liefste wordt het zaad gegeten als het net bruin begint te worden.